اقتصاد و حسابداری

مشاوره وضعیت مالیاتی نامشخص (ASC 740-10)

رسیدگی تراکنش های بانکی

پیاده سازی نرم افزار تامین مالیات (OneSource Tax Provision)

خدمات بررسی تامین مالیات

مشاوره حسابداری مالیاتی خاص، از جمله:

ارزیابی کمک هزینه ارزشیابی

ترکیبات تجاری (حسابداری خرید)

تخصیص های درون دوره ای

FAS 123 (R) - ردیابی استخر APIC و حسابداری برای جبران خسارت مبتنی بر سهام

تضاد بین شناخت و علاقه، تبیین و توجیه، تفکر تحلیلی و هنجاری، کار اقتصاددانان را بسیار بیشتر از کار هر نوع دیگر از روشنفکران شکل می دهد. دلیل آن را کینز در پایان «نظریه عمومی» خود آورده است: «... ایده‌های اقتصاددانان و فیلسوفان سیاسی، چه زمانی که درست و چه زمانی که اشتباه می‌کنند، قوی‌تر از آن چیزی است که معمولاً درک می‌شود. در واقع جهان توسط اندک دیگری اداره می شود.» (کینز، 1936، ص 383). اگر تئوری های اقتصادی «بر جهان حکومت کنند»، توزیع قدرت، درآمد و ثروت بستگی به این دارد که کدام نظریه اقتصادی به «پارادایم» تبدیل شود. این به این دلیل است که اقتصاددانان از این "Weltanschauung" "نقشه ناوبری" را برای سیاست استخراج می کنند.

بنابراین، تفکر اقتصاددانان توسط تعامل سه نیرو/انگیزه/فعالیت هدایت می‌شود: تحلیل و شناخت روابط «واقعی» (علم)، توجیه علایق (ایدئولوژی)، و بسط مفاهیم «بهبود جهان» (اخلاق). . هر خروجی از استدلال اقتصاددانان "آمیخته ای" است که از تعامل این سه فعالیت حاصل می شود. حتی اگر نمی‌توان سهم هر یک از این فعالیت‌ها را دقیقاً اندازه‌گیری کرد (از آنجایی که آنها کاملاً به هم مرتبط هستند)، قاعده کلی زیر به سنجش اهمیت مؤلفه ایدئولوژیک یک نظریه یا پیشنهاد اقتصادی کمک می‌کند: هر چه درجه انتزاع بیشتر باشد. مدل آنها، و هرچه مفروضات اساسی آن کمتر از تحقیقات/تجربه تجربی مشتق شده باشد، این ظن که مفروضات و همچنین روش ها برای رسیدن به نتایج معین انتخاب شده اند، قابل قبول تر است.

اقتصاددانان کلاسیک، به ویژه آدام اسمیت، دیوید ریکاردو و کارل مارکس، به خوبی از منافع متضاد اقتصادی و سیاسی طبقات مختلف جامعه آگاه بودند. در نتیجه، آنها نظریه های خود را در چارچوب تعامل این علایق قرار دادند. آن اقتصاددانان که خود را عضوی از جامعه می دانستند، مواضع روشنی را به نفع طبقات خاص و علیه طبقات دیگر اتخاذ کردند. اقتصاد آنها به تجزیه و تحلیل «اقتصاد سیاسی» و تدوین پیشنهادهایی برای بهبود آن اختصاص داشت - ایده یک علم اقتصادی «بدون ارزش» برای کلاسیک‌ها پوچ به نظر می‌رسید.