درآمد مالیاتی

اتکای شدید به مالیات بر فروش و مالیات غیرمستقیم از ویژگی های پسرونده ترین سیستم های مالیاتی دولتی است. شش ایالت از 10 ایالتی که دارای پسرفت هستند،

رسیدگی تراکنش های بانکی

تقریباً نیم تا دو سوم درآمد مالیاتی خود را از فروش و مالیات غیر مستقیم به دست می‌آورند، در حالی که میانگین ملی حدود یک سوم است. هفت ایالت از این ایالت ها مالیات بر درآمد شخصی گسترده ای وضع نمی کنند در حالی که سه ایالت باقی مانده دارای ساختار نرخ مالیات بر درآمد شخصی هستند که ثابت یا تقریباً ثابت است. محاسبه نرخ موثر فروش و مالیات غیر مستقیم نشان می دهد که به طور متوسط، 20 درصد کم درآمد 7.1 درصد، 20 درصد متوسط ​​4.8 درصد و 1 درصد بالا نرخ نسبتاً ناچیز 0.9 درصد پرداخت می کنند.

مالیات بر درآمد فارغ التحصیل پیش رونده یکی از مشخصه های سیستم های مالیاتی ایالتی با کمترین رگرسیون است. کشورهایی که دارای عادلانه ترین سیستم های مالیاتی ایالتی و محلی هستند، به طور متوسط ​​بیش از یک سوم درآمد مالیاتی خود را از مالیات بر درآمد به دست می آورند که بالاتر از میانگین ملی 27 درصد است. این ایالت ها از طریق ساختار مالیات بر درآمد خود، از جمله نرخ هایشان (نرخ های حاشیه ای بالاتر برای مالیات دهندگان با درآمد بالاتر)، کسورات، معافیت ها و استفاده از اعتبارات قابل استرداد هدفمند، پیشرفت را ارتقا می دهند.

ایالت هایی که به عنوان "مالیات کم" ستایش می شوند، اغلب برای خانواده های با درآمد کم و متوسط ​​مالیات بالایی دارند. 10 ایالت با بالاترین مالیات بر فقرا عبارتند از: آریزونا، فلوریدا، هاوایی، ایلینوی، ایندیانا، آیووا، اوکلاهاما، پنسیلوانیا، تگزاس و واشنگتن. شش مورد از این افراد نیز جزو "10 وحشتناک" هستند زیرا نه تنها برای فقیرترین افراد مالیات بالایی دارند، بلکه برای ثروتمندترین ساکنان خود نیز مالیات پایینی دارند