وضعیت مالی یک شرکت

روش حسابداری که عملکرد و موقعیت یک شرکت را با شناسایی فعالیت اقتصادی بدون توجه به اینکه آیا معامله نقدی انجام می شود اندازه گیری می کند، حسابداری تعهدی نامیده می شود.

رسیدگی تراکنش های بانکی

فعالیت اقتصادی با تطبیق درآمدها با هزینه ها (اصل تطبیق) در زمان وقوع معامله به جای زمانی که پرداخت انجام می شود یا دریافت می شود، شناسایی می شود. این روش تصویر دقیق‌تری از وضعیت مالی یک شرکت ارائه می‌کند و اجازه می‌دهد جریان‌های نقدی ورودی و خروجی فعلی با جریان‌های نقدی ورودی و خروجی مورد انتظار ترکیب شوند.

برای اکثر شرکت ها، به غیر از مشاغل بسیار کوچک، حسابداری تعهدی به عنوان روش استاندارد حسابداری در نظر گرفته می شود. در حالی که تصویر دقیق تری از وضعیت فعلی یک کسب و کار ارائه می کند، اجرای آن نسبت به روش حسابداری نقدی نسبتاً پیچیده و گران تر است.

شرکت‌هایی که از حسابداری تعهدی استفاده می‌کنند به صورت اعتباری می‌فروشند، بنابراین پروژه‌هایی که جریان‌های درآمدی را در یک دوره زمانی طولانی فراهم می‌کنند بر وضعیت مالی شرکت در نقطه معامله تأثیر می‌گذارند. منطقی است که از حسابداری تعهدی استفاده شود تا این رویدادها در همان دوره گزارشگری که این معاملات اتفاق می‌افتد، در صورت‌های مالی منعکس شود.

این روش حسابداری مستلزم آن بود که هزینه ها و زیان ها در صورت وقوع در صورت سود و زیان گزارش شود، حتی اگر پرداخت 30 روز بعد اتفاق بیفتد.

به عنوان مثال، اگر یک شرکت تعمیری را با قیمت 10000 دلار در 15 آگوست انجام داده باشد و فروشنده اجازه پرداخت در 15 سپتامبر را بدهد. شرکت هزینه تعمیر و بدهی 10000 دلاری را از 15 آگوست و در 15 سپتامبر گزارش خواهد کرد، شرکت اعتبار خواهد داشت. نقدی و بدهی حساب بدهی.

روش تعهدی و ورودی‌های تعدیل مرتبط منجر به گزارش کامل‌تر و دقیق‌تر از دارایی‌ها، بدهی‌ها، حقوق صاحبان سهام و سود یک کسب‌وکار برای هر دوره حسابداری می‌شود.